در مواقعی که قدرت تحمل بار یک برینگ کافی نباشد از دو تا بلبرینگ شیار عمیق استفاده می شود. بلبرینگ ها در موقع ساخت با یکدیگر مطابقت داده شده، بطوریکه بعد از نصب آنها، جهت توزیع یک نواخت بار بر روی دو بلبرینگ، احتیاجی به استفاده از حلقه های فاصله گذار و امثال آنها نیست.
بسته به نوع کاربرد، سه حالت برای قرار گرفتن بلبرینگ ها وجود دارد:
حالت پشت سر هم که با پسوند DT مشخص شده و بار محوری را از یک طرف متحمل می شوند.
حالت پشت به پشت باپسوند DB مشخص شده و بار محوری را از دو طرف تحمل می کند (از هر طرف توسط یک برینگ). این حالت از استحکام زیادی برخوردار بوده و جهت خنثی نمودن بارهای ممان بسیار مناسب است.
حالت روبرو نیز مانند حالت پشت به پشت است، ولی به اندازه آن استحکام نداشته و برای بارهای ممان مناسب نیست.
لقی محوری و بار اولیه برینگهای دوتایی
مقدار ناهمراستایی مجاز شافت در بلبرینگ های شیارعمیق محدود بوده و بستگی به پارامترهایی نظیر میزان لقی شعاعی دارد. مقداری که به طور تقریب می توان برای میزان ناهمراستایی مجاز ذکر کرد بین 2 الی 10 دقیقه است. این مقدار در بلبرینگ های دو ردیفه به حداکثر 2 دقیقه می رسد. تلورانس ساخت این بلبرینگ ها اکثراً نرمال بوده و بعضی از انواع آنها با سطح تلورانس بالاتر P6 , P5 ساخته می شوند.
بلبرینگ هایی که به صورت جفت (پشت به پشت یا روبرو) نصب می شوند، معمولاً به دو صورت:
– با لقی محوری کوچک پسوند CA
– با بار اولیه سبک پسوند GA
تولید می شوند.
پنجره ساچمه های بلبرینگ های شیار عمیق معمولاً فولادیست، اما نوع برنجی پسوند MA ,M یا MB و فیبری آن پسوند TN9نیز ساخته می شود.
